Spušteni očni kapci - Uzroci i lečenje

LEČENJE OPUŠTENE KOŽE GORNJIH KAPAKA (DERMATOHALAZE)

Nehirurške metode zatezanja kože gornjih očnih kapaka imaju kratkotrajan efekat, što iziskuje često ponavljanje tretmana. Trajnije rešenje je operacija koja se zove blefaroplastika i podrazumeva uklanjanje „viška“ kože, i eventualno mišićnih vlakana tzv. orbikularnog mišića, na koji istanjena koža direktno naleže. Veoma važan element operacije je preoperativno obeleževanje (markiranje) linija po kojim se  vrši rez kože.

Preoperativno markiranje kože

Često pitanje pacijenata je vezano za način na koji se pravi hirurški rez. Precizan rez hirurškim nožićem/skalpelom je najbezbedniji sa najmanjom traumom za delikatna tkiva očnog kapka. Elektrohirurško, radiotalasno i lasersko sečenje tkiva ima moderan prizvuk, kao i prednost manjeg krvarenja tokom procedure, ali je udruženo sa određenim stepenom toplotnog oštećenja tkiva, a samim tim i jačim ožiljavanjem nakon operacije.

Ukoliko postoje prominentni masni jastučići, oni se mogu, u istom aktu, redukovati ili repozicionirati u deo gde nema dovoljno masnog tkiva. U slučaju ptoze obrva, dolazi u obzir njihovo simultano podizanje, kroz isti operativni rez. Zatvaranje rane na koži se vrši veoma finim hirurškim šavovima, iznad kojih se lepe sterilne tračice (steri-strip), tako da nema potrebe za nošenjem zavoja, nakon operacije.

Imajući u vidu da se blefaroplastika izvodi samo kod odraslih pacijenata, ona se uglavnom izvodi u lokalnoj anesteziji. Steri strip i kožni šavovi se skidaju 7 dana nakon operacije, za to vreme pacijent je radno sposoban, samo treba izbegavati fizičko naprezanje, što se ne odnosi na lagane šetnje. Za povlačenje otoka operisanih kapaka je potrebno, u proseku, oko 2 nedelje.

 Pre i posle blefaroplastike gornjih kapaka

SPUŠTENOST GORNJEG OČNOG KAPKA (PTOZA)

Ptoza gornjeg kapka može nastati zbog slabosti mišića koji ga podiže (levator) ili zbog slabosti njegove veze sa samim kapkom (aponeuroze). Levator može biti urođeno slab zbog nedovoljne razvijenosti mišićnih vlakana i u tom slučaju je ptoza vidljiva već nakon rođenja deteta (urođena odn. kongenitalna ptoza). Sa druge strane, slabost levatora može biti stečena, kao što je slučaj kod paralize pripadajućeg nerva ili kod progresivnog propadanja mišića (distrofija).  Slabost aponeuroze levatora može nastati spontano tokom vremena (involutivna ptoza),kao posledica nošenja kontaktnih sočiva ili usled bolesti povreda.

LEČENJE SPUŠTENOSTI OČNOG KAPKA (PTOZE)

U zavisnosti od uzroka i stepena ptoze, postoje dva osnovna mehanizma za njenu korekciju. Prvi je zasnovan na skraćivanju ili nabiranju mišića podizača – levatora. Operacija se može izvršiti preko reza na koži kapka ili bez njega, ukoliko je rez na zadnjoj strani, odnosno sluznici kapka.

 Pre i nakon operacije urođene spuštenosti (ptoze) desnog gornjeg kapka, bez reza na koži

 

Drugi mehanizam podrazumeva korišćenje pomoćnog podizača kapka – frontalnog mišića, čija je osnovna uloga podizanje obrve. Uspostavljanje direktne veze između gornjeg kapka i frontalnog mišića, izvodljivo je preko diskretnog reza na koži, u samom kožnom naboru. Kod dece se operacija radi u opštoj, a kod odralih u lokalnoj anesteziji.

Pre i nedelju dana posle operacije urođene ptoze. Na desnom oku je načinjeno skraćivanje mišića podizača (levatora), dok je na levom oku korekcija postignuta direktnom fiksacijom za čeoni mišić (frontalna suspenzija). Hirurški rez nije vidljiv jer je sakriven u kožnom naboru.